نور نبی اکرم در صلب حسین علیه السلام

از معاذ بن جبل حکایت است که رسول خدا فرمود: خداوند عزّ و جلّ، من و علی و فاطمه و حسن و حسین : را هفت هزار سال پیش از آنکه دنیا را خلق کند، آفرید. معاذ عرض کرد: یا رسول‌الله! شما در آن زمان کجا بودید؟ فرمود: در پیشگاه عرش، خداوند را حمد و تسبیح و تمجید می‌نمودیم.

پرسید: به چه شمائلی بودید؟ فرمود: شبح‌هایی از نور بودیم؛ آنگاه خداوند ما را عمود نوری گرداند و در صلب آدم قرار داد. به اصلاب پدران و ارحام مادران منتقل شدیم در حالی که نجاست شرک و کفر به ما اصابت نکرد. گروهی به سبب ما رستگار می‌شدند و گروهی به سبب ما شقیّ!

تا آنکه به صلب عبدالمطلب رسیدیم، در آنجا نور دو نیم شد، یک قسمت آن به صلب عبدالله منتقل شد و نصف دیگر به صلب ابوطالب؛ سپس خداوند مرا از عبدالله آفرید و از نور صلب ابوطالب علی را آفرید. آنگاه هر دو قسمت نور در فاطمه جمع شد، آن قسمت از نور که از علی بود به حسن تعلّق یافت و آن نصف که از من بود به صلب حسین جای  گرفت و سپس آن نور تا قیامت در امامان از فرزندان حسین ادامه دارد.

علل الشرائع ج1 ص208